กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีพระราชาองค์หนึ่ง พระราชาองค์นี้มีคนสนิทคนหนึ่งที่พระองค์สนิทมาก และมักจะพาไปไหนมาไหนด้วยเสมอ ในทุกๆที่ แล้ววันหนึ่ง พระราชาก็ถูกหมากัดนิ้ว แผลฉกรรจ์ พระราชาจึงถามคนสนิทว่า นี่เป็นรางไม่ดีของพระองค์หรือเปล่า คนสนิทกลับตอบว่า “ดี หรือไม่ดี ยากที่จะบอก” และในที่สุด พระราชาก็ถูกตัดนิ้ว และพระราชาก็ถามคนสนิทอีกว่านี่เป็นรางไม่ดีของพระองค์หรือเปล่า คนสนิทกลับตอบว่า “ดี หรือไม่ดี ยากที่จะบอก” พระราชาโกรธมาก เลยจับคนสนิทขังไว้ในคุก
วันหนึ่งพระราชาก็ได้เสด็จออกป่าล่าสัตว์ พระองค์ทรงตื่นเต้นมาก แล้วก็มุ่งเข้าไปในป่าลึก ลึกเข้าไปเรื่อยๆ เมื่อมารู้ตัวอีกทีก็พบว่า พระองค์ได้หลงทางเสียแล้ว แต่ก่อนที่อะไรจะเลวร้ายไปกว่านั้น พระองค์ได้พบกับชนเผ่าพื้นเมืองในป่าแห่งนั้น คนป่าพวกนั้น ต้องการจับพระราชาไปบูชายัญ แต่พวกเขากลับพบว่า พระราชานิ้วขาดจึงรีบปล่อยพระราชา เพราะเชื่อว่าพระราชาไม่ใช่มนุษย์ที่สมบูรณ์และไม่เหมาะที่จะนำไปบูชายัญ พระราชาจึงได้กลับพระราชวัง และสุดท้ายพระองค์ก็เข้าใจคำพูดของคนสนิทที่บอกว่า “ ดีหรือไม่ดี ยากที่จะบอก” เพราะถ้าพระองค์มีนิ้วครบบริบูรณ์ พระองค์ต้องถูกฆ่าโดยคนป่าพวกนั้นอย่างแน่นอน
พระราชาจึงสั่งปล่อยตัวคนสนิท และขอโทษเขา แต่พระราชากลับประหลาดใจ เมื่อคนสนิทกลับไม่โกรธพระองค์เลย ในทางตรงกันข้ามกลับบอกว่า มันไม่ใช่เรื่องเลวร้ายอะไรเลยที่ท่านขังข้าไว้ ทำไมงั้นหรือ เพราะว่าถ้าพระองค์ไม่ขังข้าไว้ ข้าก็ต้องตามท่านไปในป่า และในเมื่อท่านไม่เหมาะถูกบูชายัญ ข้าคงจะถูกนำไปบูชายัญแทนเป็นแน่ อีกครั้งกับคำที่ว่า “ดีหรือไม่ดี ยากที่จะบอก”
