วันเสาร์ที่ 4 สิงหาคม พ.ศ. 2555

ไกลโพ้น อย่าเพิ่งตัดสิน


จักรวาลนี้กว้างใหญ่อย่าเพิ่งตัดสินใจว่า ไม่มีมนุษย์ต่างดาว เหลือพื้นที่อีกเยอะ จะมีมนุษย์แค่โลกที่เดียวกลัวว่าจะเสียพื้นที่ไปเปล่าๆ  การตัดสินอะไรโดยเอาความรู้สึกนึกคิดของตัวเองเป็นใหญ่ นั้นหละคือความมืดบอดแห่งปัญญา

ดาวมีอีกเป็นล้านๆ ดวง จักรวาลไม่มีที่สิ้นสุด ไม่มีขอบเขต ไปเท่าไรก็ไม่ถึง ไม่จบไม่สิ้น ไม่มีกำเนิด ไม่มีสิ้นสุด

เวลาไม่มีตัวตน มิติมีมากเกินเข้าใจ มีอะไรมากมายกว่าที่รู้จัก อดีตและอนาคตเป็นสิ่งเดียวกันได้ พลังงาน รังสี คลื่นวิทยุ คลื่นแม่เหล็ก แร่ธาตุ ฯลฯ มากมายเิกินบรรยาย

แล้วมนุษย์โลก เราเป็นยังไง โลกเราคือจุดเล็กๆ ของจักรวาล เราคือเศษผงธุลี ไร้ค่า

สิ่งที่ประกอบเป็นเรา สิ่งที่ทำให้เรามีตัวตน คือดวงจิต สามารถไปที่ใดก็ได้ สามารถรับรู้สึกต่างๆ เป็นสิ่งเดียวที่จะเข้าถึงความเข้าใจต่างๆ

ดวงจิตเราสามารถรับรู้ ปัญญาณที่เป็นความรู้สูงสุดได้ เพียงเปิดใจรับฟัง ละทิ้งกิเลสและความไม่ดีต่างๆ ทิ้งไป ทำจิตใจให้บริสุทธิ์ เข้าใจตัวตน เข้าถึงความไม่เที่ยงแท้ แล้ววันหนึ่งเราจะเข้าถึงได้