ไม่ใช่ศิลปิน ไม่ใช่นักประพันธ์ ไม่ใช่นักเขียน
ไม่ได้มีแก่นสารอะไร แค่ปล่อยใจไปเรื่อยเปื่อย ไม่มีแก่นสาร ไม่อยากสับสนวุ่นวาย ทุกวันนี้ แค่หาวิธีหนีจากความเบื่อหน่าย ก็ยากเย็นหละ จะมานั่งเบื่อหน่ายไปทำไม มันบังคับ เกิดมาแล้วก็ต้องดิ้นรนกันไป เหมือนจะมานั่งระบาย ไม่หรอกแค่อยากบันทึกไว้ว่า ณ เวลาหนึ่ง คิดอะไรอยู่ ต้องเลิศเลอ สวยหรู ด้วยหรอ กับความคิดขณะหนึ่งของอารมณ์ วันๆ หนึ่ง มีเรื่องอะไรให้คิดตั้งเยอะแยะ ขนาดที่ว่าไม่อยากจะคิด ยังผุดขึ้นมาได้เลย กับความคิดที่ร่องรอย จะวางตัวกับหน้่ากากสังคมหรอ ขึ้นชื่อว่าหน้ากากแล้ว มันก็ไม่ใช่หน้าจริง ใช่แล้วไม่ว่ากันหรอก ต่างคนก็ต้องการความยอมรับ ต่างคนก็กลัวความอับอาย กลัวโดนดูถูก ดีแล้วที่ไม่ปล่อยตัวไปตามอารมณ์มันคิดไป หน้าแปลกไหม ทำไมถ้าปล่อยตัวปล่อยใจไป แล้วมันชอบไปในทางไม่ถูกไม่ควร นั้นสิ มันต้องมีเหตุผลของมัน หรือว่ามนุษย์หนีออกจากความจริง ที่ควรจะเป็น แล้วความจริงอะไรหละ ตามสภาพความเป็นจริงของธรรมชาติอย่างนั้นหรอ แล้วธรรมชาติจริงๆ มันเป็นยังไง จะมานั่งคิดหาคำตอบทำไม รกสมอง
