วันพุธที่ 15 สิงหาคม พ.ศ. 2555

ทำไมเวลามันหมุนเร็วเหลือเกิน

นี่ก็เป็นอีกวันที่เข้ามาเขียน blog วันที่ผ่านๆ มามันเร็วเหลือเกิน แป็บเดียวก็ถึงวันนี้หละ ยังมีอะไรๆ อีกหลายอย่างที่ยังไม่เสร็จ และยังไม่ได้เริ่ม คงต้องใช้เวลาอีกระยะ ผ่านชั่วโมง ผ่านวัน ผ่านเดือน และผ่านปี มันช่างรวดเร็วทันใจ อะไรอย่างนี้ แต่ดีหน่อยที่วันนี้ไม่มีเรื่องทุกข์ีร้อนอะไร แต่ไม่ใช่ว่าไม่มีเรื่องให้คิด เพียงแต่ปลงกับทุกสิ่งทุกอย่างแล้ว ถามตัวเองว่า เกิดมาทำไม อยู่เพื่ออะไร แล้วสุดท้ายของชีวิต จะไปที่ไหน พยายามทำแต่ความดี ถึงแม้จะมีอุปสรรคต่างๆ เข้ามา ยอมรับว่าบ้างครั้งหลงผิดไปบ้าง ต้องดึงสติกลับคืนมา ให้ใจนั้นคิดแต่สิ่งที่ดีเท่านั้น การจะอยู่ร่วมกับคนหลายๆ คน เราต้องวางตัวให้ดี ยิ่งจุดประสงค์เรามุ่งทางดี จึงมีหลายๆ อย่างที่ต้องหลีกหนี ให้ได้ ความดีนั้นประเสริฐ ไม่เห็นผลทันที มันยากที่ต้องมานั่งคอยปฎิเสธในสิ่งที่ไม่ดี แต่เราต้องพยายามทำให้ดีที่สุด เพื่อจุดสูงสุดของชีวิต ไม่มีใครเข้าใจตัวเราดี ไปกว่าตัวเราเอง

จิตใจนั้นอย่าปล่อยให้มันไหลไปเอง เพราะมันคอยแต่จะมีเรื่องมากระทบจิตของเรา ทำให้เราไม่นิ่ง ต้องพยายามควบคุมมัน อย่าปล่อยให้กิเลสทั้งปวงเข้ามากัดกินได้ ความว่างเปล่าของจิต นั้นหละคือความสุขที่แท้จริง วันๆ หนึ่ง มีเรื่องราวเข้ามามากมาย ต้องยอมรับมัน เราหลีกเลี่ยงจากสิ่งนี้ไม่ได้ ต้องทนอยู่กับมัน ทนไปจนวันตาย ไม่ใช่ไม่พยายามนะ ถ้าพร้อมเมื่อไร ก็อยากจะปลีกตัวออกจากสังคม หาที่สงบเงียบอยู่ พยายามยังไงก็ยังไม่พร้อม ถ้าตัดสินใจไปวันนี้ เรายังไมพร้อม แล้วจะเดือนร้อนเปล่าๆ ทนอยู่กับมัน แล้วมันจะชินไปเอง อย่าไปโทษโชคชะตาเลย ก็เรามันไม่ดีเอง ถึงต้องมาตกอยู่ในสภาพอย่างนี้ ทำเองก็ต้องรับเอง ได้แต่บอกกับตัวเองว่าจงเข้มแข็ง เรายังมีความหวัง

พยายามให้สุดความสามารถ ยอมรับผลที่เกิดขึ้น ใช่แล้ว ไม่มีอะไรที่สมบูรณ์แบบ ตัวเราก็ไม่สมบูรณ์แบบ ยอมรับมันให้ได้ อยู่กับมัน ไม่ใช่ว่าไม่อยากให้มันดี แต่ปัญญามีเท่านี้ ทำได้เท่านี้จริงๆ ทุกวันนี้อยู่กับปัจจุบัน และมีความหวังกับอนาคต อดีตมันผ่านมาแล้วกลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้ แต่มันก็เป็นบทเรียนที่ดีอย่างหนึ่ง เพื่อที่เราจะได้ไม่ทำผิดซ้ำซ้อน อย่าเผลอเชียวหละ ความประมาทนั้น รออยู่ มีอยู่ทุกเวลา

สูดหายใจเข้า ปล่อยลมหายใจออก ทำให้มันมีจังหวะ ทำใจให้สบาย ต้องสู้ต่อไป สู้ไปจนวันตาย สู้กับตัวเอง สู้กับจิตใจของตัวเอง อย่าไปหวังผลสำเร็จ เราไม่ได้เป็นผู้กำหนด เราควบคุมมันไม่ได้ หวังได้อย่างเดียวว่ามันจะดีขึ้น กี่ครั้งแล้วที่ไม่สมหวัง บอกได้แต่เพียงอย่าท้อ ตราบใดที่มีแรงสู้ จงสู้ให้ถึงที่สุด อย่าได้แคร์ อะไร มันเป็นบททดสอบที่ดี จะชนะมันได้ ต้องอึด ต้องนิ่ง จิตใจต้องพร้อม ปัญญาและร่างกาย ก็ต้องพร้อมด้วยเช่นกัน